Blog

Στο σημερινό άρθρο αναρωτιόμαστε εάν υπάρχει ακόμα ζωή εκτός των εφαρμογών κοινωνικής δικτύωσης.

Μια προσωπική ιστορία του Κωνσταντίνου Παπαλίτσα

Πριν περίπου 1,5 χρόνο είχα πέσει και εγώ (όπως και πολλοί άλλοι κατά καιρούς) θύμα παραβίασης των προσωπικών μου λογαριασμών στα social media από κάποιους που ευελπιστούσαν να αποκομίσουν χρηματικά ποσά από τους φίλους μου. Πιο συγκεκριμένα αφού απέκτησαν πρόσβαση στα προφίλ μου σε Facebook και Instagram ξεκίνησαν να στέλνουν προσωπικά μηνύματα σε διάφορα άτομα με τα οποία ήμουν συνδεδεμένος ζητώντας τους άμεσα βοήθεια με την αποστολή χρηματικών ποσών μέσω καρτών paysafe.

Εγώ προφανώς και δεν είχα καταλάβει κάτι μέχρι που κάποιος φίλος μου επικοινώνησε μαζί μου τηλεφωνικά και μου είπε τι συνέβαινε. Λίγα λεπτά αργότερα μου τηλεφώνησαν και άλλοι φίλοι να μου πούνε τα ίδια! Στη συνέχεια εκτός από το να απενεργοποιήσω τους λογαριασμούς μου που είχαν «χακαριστεί» επέλεξα να αφήσω λίγο καιρό να περάσει ώστε να ηρεμήσουν τα πράγματα. Πέρασαν λοιπόν περίπου 2 μήνες μέχρι να δημιουργήσω νέα προφίλ στα social media και αυτός ήταν αρκετός χρόνος ώστε να προβληματιστώ για αρκετά πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα τα θεωρούσα απλά καθημερινότητα.

Δύο μήνες λοιπόν που μου θύμισαν τη ζωή παλαιότερων δεκαετιών.

Πιο συγκεκριμένα το γεγονός της παραβίασης μου έδωσε την ευκαιρία μέσα σε μια μέρα να επικοινωνήσω με ανθρώπους με τους οποίους είχα να μιλήσω πολύ καιρό. Επικοινωνία άμεση μέσω τηλεφώνου και όχι μέσω μηνυμάτων σε μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Πόσες φορές καθημερινά χρησιμοποιούμε εφαρμογές όπως το messenger, το viber, το whatsapp κ.α. για να στείλουμε απλά ένα μήνυμα αντί να πάρουμε τηλέφωνο και να μιλήσουμε με το άλλο άτομο. Τα έμμεσα και απρόσωπα μηνύματα δηλαδή έχουν αντικαταστήσει την άμεση επικοινωνία. Το παραπάνω μπορεί να γίνει ακόμα χειρότερο εάν αναλογιστούμε ότι η δραστηριότητα πίσω από ένα πληκτρολόγιο υπολογιστή, tablet ή smartphone έχει κανονικοποιηθεί και θεωρείται στις μέρες μας η κύρια μορφή επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.

Μην έχοντας όμως τη δυνατότητα αυτούς τους δύο μήνες να στείλω κάποιο μήνυμα μέσω μιας πλατφόρμας για να επικοινωνήσω με τους φίλους μου, «αναγκαζόμουν» είτε να τους τηλεφωνήσω, είτε να πάω να τους συναντήσω από κοντά. Η διαφορά επικοινωνίας ήταν τεράστια. Η οικειότητα της δια ζώσης επαφής, η ζεστασιά και το ενδιαφέρον ήταν πολλά επίπεδα πάνω από την απρόσωπη επαφή μέσω μηνυμάτων. Επιπλέον αυτούς τους δύο μήνες το στέκι μου έπαψε να είναι στα κοινωνικά δίκτυα και μεταφέρθηκε σε πραγματικά και πιο ειλικρινή σημεία συνάντησης και κοινωνικών συναναστροφών. Ας παραδεχτούμε όλοι ότι όταν βαριόμαστε και δεν έχουμε τι να κάνουμε, το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι να περιπλανηθούμε στα social media και έτσι αλληλοεπιδρούμε όχι τόσο με ανθρώπους αλλά περισσότερο με αλγόριθμους. Όσοι από εμάς έχουν μεγαλώσει σε μια εποχή που δεν υπήρχαν όχι κοινωνικά δίκτυα αλλά ούτε καν ιντερνέτ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όταν βαριόμασταν οι επιλογές μας ήταν εντελώς διαφορετικές, όπως να πάρουμε τηλέφωνο ένα φίλο, να πάμε μια βόλτα, να βγούμε στην αυλή να παίξουμε, να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να μαζευτούμε στην αλάνα κλπ., πολύ περισσότερες και πιο αυθεντικές επιλογές δηλαδή από τις σημερινές ηλεκτρονικές δραστηριότητες.

Εκτός από τους παραπάνω αρνητικούς προβληματισμούς όμως, υπήρχαν και δύο θετικά στοιχεία. Το πρώτο είναι ο αριθμός των ατόμων που ήρθε σε επαφή μαζί μου εκείνη τη μέρα ώστε να με ενημερώσει άμεσα για το τι συμβαίνει. Το δεύτερο είναι ότι όλοι τους κατάλαβαν ότι το μήνυμα που έλαβαν δεν ήταν από εμένα καθώς όπως μου ανέφεραν ο τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας ήταν εντελώς διάφορος από τον δικό μου. Πάρα πολλά άτομα λοιπόν όχι μόνο νοιάστηκαν για μένα, άλλα δεν έπεσαν και στην παγίδα της εξαπάτησης, γεγονός από μόνο του είναι πολύ ενθαρρυντικό για όλους εμάς που χρησιμοποιούμε τα social media καθημερινά.

Είναι δεδομένο λοιπόν ότι τα κοινωνικά δίκτυα έχουν αλλάξει τον τρόπο επικοινωνίας των ανθρώπων και πάνω στη λειτουργία τους έχουν οικοδομηθεί επιχειρηματικές δραστηριότητες ειδικά στους τομείς της πληροφορικής και του marketing. Το παραπάνω δεν είναι κατακριτέο αρκεί να μην πλασάρεται ως η μόνη δυνατή επιλογή επικοινωνίας, παραγκωνίζοντας τις παλιές, πιο πραγματικές και πιο αυθεντικές μορφές επικοινωνίας και κυρίως να μην οδηγεί τους ανθρώπους να χάνουν στοιχεία της προσωπικότητάς τους και να βγάζουν ένα διαφορετικό εαυτό μέσω του τρόπου λειτουργίας της κάθε πλατφόρμας.

Πιστεύω λοιπόν πως εάν ξαφνικά εξαφανίζονταν τα social media από τη ζωή μας, δεν θα συνέβαινε τίποτε το συνταρακτικό καθώς η πραγματική ζωή είναι έξω από αυτά.

Η εξάρτηση όμως από τα κοινωνικά δίκτυα είναι τόσο μεγάλη που δυστυχώς όλοι μας πραγματοποιούμε καθημερινές δραστηριότητες μέσω αυτών θεωρώντας ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Εσύ τι γνώμη έχεις;

Μπορεί να υπάρξει ισορροπία μεταξύ πραγματικής και ηλεκτρονικής ζωής;

Πηγή εικόνας: geralt – Pixabay