Με αφορμή το τελευταίο κύμα καύσωνα και σε συνδυασμό με την αυξημένη ανοικοδόμηση, αναρωτιόμαστε εάν θα αλλάζαμε κάτι στο άρθρο που είχα γράψει πριν μια δεκαετία περίπου για το περιοδικό “ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΚΤΙΡΙΟ”.
Το άρθρο παρουσιάζεται αυτούσιο παρακάτω. (Τεύχος 38/2015, σελ. 54-56)
Ερχόμενοι στο σήμερα, παρατηρούμε ότι δεν θα αλλάζαμε σχεδόν τίποτα καθώς η ανοικοδόμηση συνεχίζεται ακριβώς με την ίδια νοοτροπία που γινόταν και πριν την περίοδο της κρίσης και όλοι οι εμπλεκόμενοι ενεργούν σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.
Προφανώς και η νοοτροπία είναι κάτι που αλλάζει πολύ δύσκολα καθώς σχετίζεται με τον τρόπο που μεγάλωσε κάποιος και τα ερεθίσματα και τις εμπειρίες που είχε από μικρός.
Τέλος το γεγονός ότι κατασκευάζονται ενεργειακά αποδοτικά (Α+) ή ακόμα και παθητικά κτίρια δε σημαίνει ότι αυτομάτως είναι και οικολογικά. Για παράδειγμα η αυξημένη θερμομόνωση, η αεροστεγανότητα, και ο μηχανικός αερισμός (με ανάκτηση θερμότητα κατά τα πρότυπα του παθητικού κτιρίου) εφαρμόζονται κατά κύριο λόγο σε συμβατικές κατασκευές που επιδιώκουν να τις κάνουν πιο αποδοτικές.
Σύμφωνα με την παραπάνω νοοτροπία κατασκευής εξακολουθούμε να μην αντιμετωπίζουμε τα κτίρια ως ζωντανούν οργανισμούς που αναπνέουν πράγμα που καταδεικνύει ότι για μια ακόμη φορά η εκπαιδευτική διαδικασία στον τομέα των κατασκευών καθοδηγείται από συγκεκριμένες ντιρεκτίβες και κατ’ αυτόν τον τρόπο περιορίζει τους μελετητές και του κατασκευαστές από το να δημιουργήσουν ελεύθερα και τους βάζει σε ένα νέο κύκλο ανταγωνισμού προς τη λάθος κατεύθυνση.
Εσύ τι γνώμη έχεις;
Πηγή εικόνας: johansenaue – Pixabay
Έχεις καταβάσει το e-book μου;
Μοιράστηκες κάτι σήμερα;
Ας γίνουμε ομάδα!
Κάνε το τέστ για να δεις αν ταιριάζουν οι εργασιακές μας κουλτούρες (Working Culture Compatibility)
